Węglowe białe karły pulsują

Ich rozmiary są podobne do rozmiarów Ziemi lecz masy sięgają typowo od połowy masy Słońca do troszkę ponad jednej masy Słońca. Jeszcze do niedawna znaliśmy dwa główne typy białych karłów: DA, których zewnętrzna otoczka składa się z wodoru oraz DB, u których zewnętrzne warstwy zawierają głównie hel. W zeszłym roku astronomowie z University of Arizona odkryli trzeci typ, który w wąskiej atmosferze zawiera głównie węgiel. Te obiekty wydają się pozostałościami masywnych gwiazd, takich których masy były tylko nieznacznie mniejsze od limitu, powyżej którego gwiazda wybucha jako supernowa i w wyniku czego tworzy się nie biały karzeł lecz gwiazda neutronowa. Teraz, dzięki pracy Michaela Montgomery, Kurtisa Williamsa i Stevena DeGennaro z University of Texas okazało się, że węglowe białe karły nie tylko istnieją w dużych ilościach lecz także pulsują jak ich wodorowi i helowi kuzyni. Astronomowie wykorzystali 2,1-metrowy teleskop Otto Struve znajdujący się w McDonald Observatory do przeglądu nieba w celu poszukiwania nowych węglowych brązowych karłów. Jeden z nich, oznaczony symbolem SDSS J142625.71+575218.3, widoczny w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy oraz oddalony od nas o 800 lat świetlnych okazał się pulsującym białym karłem. Jego krzywa zmian blasku pokazywała semiregularne zmiany jasności z amplitudą sięgającą 6 proc.