Nowe Centra Miast Metropolitalnych w Polsce to I Ogólnopolska Konferencja Naukowa poświęcona architektoniczno – urbanistycznym, technicznym i społecznym zagadnieniom kształtowania przestrzeni nowych centrów w miastach pełniących funkcje metropolitalne.Konferencja rozpocznie się w piątek, 20 kwietnia i potrwa do soboty.
Wyższa Szkoła Techniczna w Katowicach ma przyjemność i zaszczyt zaprosić wszystkie osoby zainteresowane architekturą, urbanistyką oraz planowaniem miast i zarządzaniem ich rozwojem do udziału w I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej poświęconej architektoniczno-urbanistycznym, technicznym i społecznym zagadnieniom kształtowania przestrzeni nowych centrów – i rewitalizacji ich śródmiejskiego otoczenia – w miastach pełniących funkcje metropolitalne.
Organizatorzy wystąpili o objęcie konferencji Patronatem Honorowym do Marszałka Województwa Śląskiego, Prezydenta Miasta Katowice, Przewodniczącego Zarządu Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, Prezesów Oddziałów PAN w Katowicach i w Krakowie, Dyrektora Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki, Prezesów Zarządów Głównych SARP i TUP a także do Prezesa Zarządu Związku Miast Polskich.
PROGRAM KONFERENCJI
Konferencja odbędzie się w dniach 20-21 kwietnia w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach przy ul. Rolnej 43 na Auli Głównej. Szczegółowy program Konferencji znajduje się w linku poniżej.
http://konferencje.wst.pl/index.php/program
IDEA KONFERENCJI
Jednym z głównych problemów urbanistycznych jest niedorozwój sieci przestrzeni publicznych, które – odpowiednio powiązane i uformowane architektonicznie – powinny integrować przestrzeń miasta budując w ten sposób jego atrakcyjność. Zdanie to oznacza, że akcent tematyczny Konferencji położony jest na zagadnienia architektoniczno-urbanistyczne, ale ich tłem strategicznym – wręcz systemowym – są pytania odnoszące się do mechanizmów zjawisk urbanistycznych. Dotyczy to zwłaszcza pytań o relacje między sztuką kształtowania przestrzeni i dyscypliną naukową urbanistyka, a polityką przestrzenną. To przecież słabość instrumentarium tej polityki sprawia, że społeczna ocena kondycji polskiej urbanistyki jest niska.
Jednak pomimo tych problemów w śródmieściach dużych miast polskich dokonują się zmiany, które można zaliczyć również do sukcesów polskiego środowiska urbanistycznego: samorządów, architektów, urbanistów. Najlepszym przykładem tych osiągnięć mogą być wybitne dzieła architektury jakie niemal na naszych oczach powstały w Katowicach – zwłaszcza w Katowickiej Strefie Kultury. Oczywiście podobnymi osiągnięciami poszczycić się mogą również inne miasta polskie o znaczeniu metropolitalnym. Wystarczy tu wymienić chociażby zalążki nowych typów przestrzeni śródmiejskich, krystalizujące się wokół ikon nowej polskiej architektury w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Trójmieście, Wrocławiu, Poznaniu, Lublinie, Szczecinie, Toruniu, Bydgoszczy.
Akcentując – w podtytule konferencji – znaczenie relacji między urbanistyką i polityką przestrzenną wskazujemy też, że zjawiska, które współcześnie zachodzą w śródmiejskiej przestrzeni polskich miast metropolitalnych – i które w środowisku architektów i urbanistów kojarzone są z urbanistyką pojmowaną jako architektura miasta – zasługują na bardziej złożone interpretacje także w kategoriach pojęciowych należących do socjologii i antropologii miasta, politologii oraz innych obszarów wiedzy bez których trudno dzisiaj interpretować mechanizmy nowych form współzależności dokonujących się w sferze instytucjonalnej i w przestrzeni społecznej. Formy te współczesna urbanistyka – i politologia – postrzega także w kategoriach governance.
W urbanistyce światowej problematyka zmian dokonujących się w centrach miejskich – zwłaszcza tych budujących policentryczną strukturę śródmieść metropolitalnych to jeden z ważniejszych nurtów badawczych w obszarach wiedzy. Z wielu powodów, obszar ten nabiera coraz większego znaczenia. Paradoksalnie, w Polsce – pomimo sukcesów naszych środowisk urbanistycznych na tym polu w latach 60. I 70. ubiegłego stulecia – badania porównawcze nad centrami miast polskich to tematyka obecnie zaniedbana. Istnieje zatem uzasadniona potrzeba „rewitalizacji” tej gałęzi, która stanowiła niegdyś mocną stronę polskiej szkoły urbanistycznej. Wymienione zjawiska, badane w szerokim kontekście urbanistycznym, były już przedmiotem dyskusji podczas wielu konferencji o znaczeniu międzynarodowym. Jednak temat ten wymaga dalszej dyskusji i podjęcia kolejnych prób metodologicznego uporządkowania. Wśród problemów postawionych przed uczestnikami konferencji są – między innymi – pytania na temat:
– porównania praktycznych doświadczeń polskiej urbanistyki w zakresie przebudowy śródmieść miast polskich pełniących funkcje metropolitalne oraz przedyskutowania możliwości współpracy różnych uczelni w Polsce pod kątem podjęcia prac wspólnych badań na temat sygnalizowany w tytule konferencji;
– możliwość wykreowania Śląskiego Akropolis – poprzez dalszą rozbudowę Katowickiej Strefy Kultury i jej lepsze zintegrowanie z układem miejskim, między innymi, przez zbudowanie atrakcyjnej sieci przestrzeni publicznych.
(źr: WST)
