Filmy świata odległego
Festiwal Ale Kino to dla takich zapalonych kinomaniaków jak Krzysztof Knefel wyjątkowa, a często jedyna szansa na kontakt z egzotycznymi produkcjami. – Dzięki takim festiwalom mam możliwość oglądania: Etiopii, Iranu, Indii, na co nie mógłbym sobie pozwolić poza kinem. Własnie ta egzotyka miała przyciągać. Na to, że w kinie podczas pierwszej katowickiej edycji festiwalu, pozwoli sobie wiele osób, liczył kierownik kina Światowid, Adam Pazera. – Gdyby przyjrzeć się czołówce każdego z tych filmów, każdy z nich został gdzieś tam nagrodzony, albo uczestniczył w jakimkolwiek festiwalu. Czy to Toronto, Wenecja, Rotterdam, czy Cannes, więc nie są to filmy jakieś przypadkowe.
Jednak pomimo prezentowania nagrodzonych filmów takich jak “Mleko”, które otworzyło festiwal te kalkulacje zawiodły. A plany są ambitne: na festiwalu oprócz kinematografii zupełnie nowych, widzowie będą mogli poznać mało znane oblicza tych znanych. Na przykład kina indyjskiego, które wbrew przekonaniu nie tylko błyszczy bollywoodzkimi cekinami. Cieszy to Somnatha Dasguptę, który jest przekonany, że w jego kraju jest jeszcze wiele do odkrycia. – Film jest największym przemysłem w Indiach, jesteśmy niewątpliwie światowym liderem, ponieważ ludzie kochają kino. Jednak nie w niewielu krajach rodzima kinematorgafia jest tak popularna. Nawet wtedy, kiedy wygrywa zagraniczne festiwale. – Jak w każdym rynku filmowym, filmy amerykańskie są bardzo popularne. Oprócz tego w moim kraju bardzo popularne są filmy rosyjskie – powiedziała Aray Dakebayeva, która pochodzi z Kazachstanu.
Tę popularność amerykańskich produkcji, zdaniem specjalistów nie zawsze można tłumaczyć wyborami widzów.
– Ludzie, którzy są odpowiedzialni za to, co trafia do nas, do widzów, są przekonani, że wiedzą lepiej, czego potrzebujemy, a tak naprawdę co chwila pojawiają się jakieś nisze, które są niewypełnione – tłumaczy Mariusz Ciszewski, Centrum Sztuki Filmowej.
Niestety te nisze często wypełnia jedynie wąskie grono koneserów.
