20 rocznica wolnych wyborów
4 czerwca wybierano 460 posłów, w tym 425 spośród 1628 kandydatów w 108 okręgach wyborczych oraz 35 posłów z Krajowej Listy Wyborczej, zgłoszonej przez ówczesne naczelne organy władzy. Wybierano także 100 senatorów spośród 555 kandydatów.
Strona solidarnościowa walczyła o 161 mandatów poselskich (35 proc.) i 100 mandatów senatorskich. W wyniku głosowania obsadziła 160 mandatów w Sejmie i 92 w Senacie. Porażkę poniosła strona rządząca, której udało się zdobyć tylko 5 miejsc w Sejmie.
Ponieważ w I turze obsadzono tylko 165 miejsc w Sejmie, 18 czerwca odbyła się II tura wyborów. Ostateczne wyniki to: 161 mandatów poselskich i 99 mandatów senatorskich dla Solidarności (jedynym senatorem niezwiązanym z “S” został wówczas Henryk Stokłosa); pozostałe miejsca przypadły kandydatom koalicji rządzącej. Łącznie w Zgromadzeniu Narodowym (Sejm i Senat) opozycja uzyskała 260 mandatów.
Konsekwencją wyborów był Sejm nazywany kontraktowym. Pierwszym istotnym wydarzeniem w jego dziejach były wybory prezydenta PRL – 19 lipca 1989 roku.
Wyboru na tę funkcję gen. Wojciecha Jaruzelskiego Zgromadzenie Narodowe dokonało zaledwie jednym głosem przewagi, dzięki poparciu kilku parlamentarzystów Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego.
24 sierpnia Sejm wybrał pierwszego w dziejach PRL niekomunistycznego premiera – Tadeusza Mazowieckiego.
17 grudnia 1989 roku do Sejmu trafił pakiet 11 ustaw, gruntownie zmieniających ustrój gospodarczy, przygotowany pod kierunkiem wicepremiera i ministra finansów Leszka Balcerowicza. Ustawy weszły w życie już 1 stycznia 1990 roku.
29 grudnia 1989 r. Sejm podjął decyzję o zmianie nazwy państwa na Rzeczpospolitą Polską. Skreślił też z konstytucji zapis o przewodniej roli PZPR i sojuszu z ZSRR, zdania o socjalizmie i gospodarce planowej. Jednocześnie zapisano w konstytucji, że RP ma być “demokratycznym państwem prawa”.
We wrześniu 1990 roku Sejm przyjął uchwałę o skróceniu kadencji prezydenta. 9 grudnia tamtego roku prezydentem wybrany został Lech Wałęsa. 4 stycznia 1991 roku Sejm zaakceptował zgłoszonego przez Wałęsę kandydata na premiera – Jana Krzysztofa Bieleckiego, a 12 stycznia wybrał zaproponowany przez niego skład rządu.
W marcu 1991 roku Sejm X kadencji przyjął uchwałę o samorozwiązaniu jesienią tamtego roku, by umożliwić przeprowadzenie pierwszych demokratycznych wyborów parlamentarnych.
