Zmarł prof. Krzysztof Skubiszewski
Człowiek olbrzymiej wiedzy, o nienagannych manierach, wybitna postać epoki – tak wspomina profesora Skubiszewskiego Aleksander Hall. Minister w rządzie Tadeusza Mazowieckiego podkreślił, że Skubiszewski kierował polską dyplomacją w trudnym okresie początku III Rzeczpospolitej i to wtedy został zarysowany kurs, dzięki któremu weszliśmy do struktur euroatlantyckich. Według Halla Skubiszewskiego można nazwać jednym z ojców założycieli niepodległej Polski. Aleksander Hall dodaje, że profesor Skubiszewski jak przystało na dyplomatę odznaczał się wyjątkowymi manierami, sposobem bycia brytyjskiego dżentelmena.
Była premier, a obecnie ambasador przy Watykanie Hanna Suchocka, a także była studentka profesora Skubiszewskiego, zapamiętała go jako człowieka z wielką wiedzą i niezależnością naukową. W jej odczuciu Skubiszewski był idealnym kandydatem na ministra w rządzie Mazowieckiego i to za jego czasów powstały zręby polskiej polityki zagranicznej.
Hanna Suchocka podkreśliła też rolę jaką profesor odegrał przy przygotowaniu konkordatu. Bez jego zaangażowania nie udało by się uzgodnić wszystkich kwestii między kościołem a państwem.
Aleksander Bentkowski – były minister sprawiedliwości w rządzie Tadeusza Mazowieckiego – wspomina profesora Skubiszewskiego jako wybitnego człowieka, który bardzo przysłużył się wolnej Polsce. Szczególnie podkreśla jego zasługi w osiągnięciu polsko-niemieckiego porozumienia i przekonania do tego Polaków. Inną zasługą Skubiszewskiego było doprowadzenie do redukcji polskich długów wobec Klubu Paryskiego.
Jak powiedział Radiu Merkury uczeń i przyjaciel profesora – prawnik i dyplomata Iwo Byczewski, Krzysztof Skubiszewski był niesłychanie ciepłym i wrażliwym człowiekiem. Był nie tylko wymagający, rozumiał też konieczność służby państwu. Nie dbał o własną karierę, dbał o to by jego podopieczni robili karierę. Dążył do stworzenia nowej polskiej służby zagranicznej.
Janina Paradowska uważa, że żaden polski minister spraw zagraniczny nie stanął przed tak wielkim wyzwaniem i ogromem pracy jak profesor Skubiszewski. Musiał on bowiem budować nową politykę zagraniczną już niepodległej Polski.
Janina Paradowska podkreśliła, że Krzysztof Skubiszewski był człowiekiem o wyjątkowej osobowości. Miał wielki osobisty czar, poczucie humoru i dystans do siebie.
Krzysztof Jan Skubiszewski urodził się 8 października 1926 roku w Poznaniu Ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego i otrzymał nominację profesorską w dziedzinie prawa międzynarodowego. Odbył studia uzupełniające w Europejskim Centrum Uniwersytetu w Nancy i Harvard University w Cambridge (Stany Zjednoczone). Wykładał we Francji, USA, Wielkiej Brytanii u Szwajcarii. Jest autorem wielu prac naukowych i opracowań. W latach 1981-1984 był członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej a w latach 1986-1989 Rady Konsultacyjnej przy przewodniczącym Rady Państwa PRL.
Działał w ,,Solidarności” oraz Wielkopolskim Klubie Politycznym “Ład i Wolność”. 13 września 1989 r. został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Później funkcję szefa polskiej dyplomacji pełnił w rządach Krzysztofa Bieleckiego oraz Hanny Suchockiej – do października 1993 r., pozostając politykiem bezpartyjnym.
Krzysztof Skubiszewski był autorem prężnej polityki na rzecz pojednania polsko-niemieckiego. To m. in. dzięki jego inicjatywie podpisano układ graniczny z Niemcami w 1990 r. a rok później został podpisany inny ważny dokument, Traktat polsko-niemiecki o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy. Krzysztof Skubiszewski położył także podwaliny pod powstanie Trójkąta Weimarskiego, czyli organizacji trzech państw europejskich: Niemiec, Francji i Polski, co znacznie wzmocniło pozycję Polski w Europie i pomogło jej zbliżyć się do krajów Zachodnich. Jego działalność na początku lat 90- tych była także wstępem do rozpoczęcia polskiej drogi do NATO i Unii Europejskiej.
Krzysztof Skubiszewski został uhonorowany doktoratami honoris causa kilku uniwersytetów, kawalerem najwyższych odznaczeń polskich i międzynarodowych, wśród nich Orderu Orła Białego i Krzyża Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Po odejściu ze stanowiska szefa polskiej dyplomacji został przewodniczącym US-Iran Claims Tribunal oraz sędzią ad hoc Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze. Od 2002 r. był członkiem Papieskiej Akademii Nauk Społecznych. Wspólnie z Hansem-Dietrichem Genscherem otrzymał też prestiżową nagrodę ministrów spraw zagranicznych Polski i Niemiec, ustanowioną w 1993 r. W 2005 został uhonorowany polsko-niemiecką nagrodą Pomerania Nostra. 13 listopada 2009 r. w uznaniu wybitnych zasług dla polskiej służby zagranicznej i dorobku naukowego na arenie międzynarodowej otrzymał Odznakę Honorową ,,Bene Merito”.
