Upamiętniono 90. rocznicę II Powstania Śląskiego
II Powstanie Śląskie wybuchło w nocy z 19 na 20 sierpnia 1920 roku. Było to kolejne, zbrojne wystąpienie ludności Górnego Śląska przeciwko Niemcom, mające na celu przywrócenie tego regionu dla Polski. Wszystkie powstania śląskie były spowodowane rozczarowaniem ludności polskiej decyzją traktatu wersalskiego w sprawie zarządzenia plebiscytu na Górnym Śląsku.
Podczas II Powstania Śląskiego walki toczyły się w powiatach: bytomskim, katowickim, tarnogórskim, lubienieckim, gliwickim, raciborskim i rybnickim.
I Powstanie Śląskie, które wybuchło rok wcześniej, w sierpniu 1919 roku, zostało krwawo stłumione przez Niemców po dziesięciu dniach. Do wybuchu drugiego powstania w 1920 roku doprowadziła próba zbrojnego opanowania przez niemieckie bojówki terenu plebiscytowego i napady na polskie lokale wyborcze.
Ostatnie, III Powstanie Śląskie wybuchło w 1921 roku. Dopiero ono doprowadziło do korzystniejszego dla Polski podziału Górnego Śląska. Międzysojusznicza Komisja Plebiscytowa zarządziła wówczas wycofanie policji niemieckiej z tych terenów i wprowadzenie mieszanych jednostek polsko – niemieckich.
Uczestnicy drugiego powstania nie zaatakowali większych miast, w których stacjonowały wojska alianckie, wzbudzili jednak panikę mieszkającej tam ludności niemieckiej. W związku z tym, że 24 sierpnia Międzysojusznicza Komisja Plebiscytowa nakazała rozwiązać niemiecką policję na tym terenie, uznano, że należy zakończyć działania powstańcze, co nastąpiło w dniu 25 sierpnia 1920 roku. Obiecano też ukaranie sprawców antypolskich napadów. W ten sposób podstawowe postulaty strony polskiej zostały spełnione.
