60. rocznica Konwencji Genewskich
Podsiadło wskazuje jednocześnie, że skuteczność Konwencji Genewskich zależy od ich upowszechniania i implementacji. “Pierwszym krokiem na drodze do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego jest dobra znajomość tego prawa. Oczywiście, przede wszystkim dotyczy to członków sił zbrojnych. Ludność cywilna powinna posiadać przynajmniej podstawową wiedzę z zakresu tych elementów prawa humanitarnego, które mogą mieć do niej zastosowanie w czasie konfliktu zbrojnego” – stwierdził prezes PCK.
Zaapelował przy tym o “rozwój różnych form szkolenia, atrakcyjnych metod upowszechniania i promocji międzynarodowego prawa humanitarnego, w szczególności skierowanych do żołnierzy oraz do młodzieży drugiego i trzeciego szczebla edukacji”. “Działania te pozwolą Konwencjom Genewskim chronić przyszłe pokolenia” – oświadczył Podsiadło.
Ponadto, jak podkreślił, należy dążyć do ratyfikacji i pełnej implementacji wszystkich dokumentów międzynarodowego prawa humanitarnego, w szczególności trzeciego Protokołu Dodatkowego do Konwencji Genewskich dotyczącego przyjęcia dodatkowego znaku rozpoznawczego, drugiego Protokołu Dodatkowego do Konwencji Haskiej o ochronie dóbr kultury w czasie konfliktu zbrojnego oraz Konwencji Ottawskiej o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu.
Podsiadło wskazuje też, że “nie można akceptować bezkarności w stosunku do osób popełniających zbrodnie w czasie konfliktu zbrojnego“.
“Ci, którzy łamią międzynarodowe prawo humanitarne powinni być pociągnięci do odpowiedzialności za swoje czyny na podstawie prawa wewnętrznego, przed sądami krajowymi. Walka z bezkarnością wymaga też międzynarodowego współdziałania w ściganiu i karaniu naruszeń oraz wsparcia dla Międzynarodowego Trybunału Karnego i innych trybunałów międzynarodowych” – oświadczył prezes PCK.
Konwencje genewskie są podstawowym dokumentem międzynarodowego prawa humanitarnego konfliktów zbrojnych. Jest to system prawny odrębny od międzynarodowego systemu ochrony praw człowieka i przewidziany tylko na czas konfliktu zbrojnego. Konwencje regulują postępowanie w czasie wojny wobec konkretnych kategorii osób: rannych, chorych, rozbitków, personelu medycznego i duchownego, jeńców oraz ludności cywilnej. Podpisy pod konwencjami genewskimi zostały złożone 12 sierpnia 1949 r. przez przedstawicieli 64 państw, w tym Polski.
