Ostatnia przysięga

Prawie czterdzieści stopni celsjusza. Pełna widownia, żołnierze w pełnym rynsztunku.. i prawie wszyscy na baczność. Siedemdziesięciu siedmiu przysięgało w Gliwicach wierność Rzeczpospolitej Polskiej.

Szeregowy Robert Rojek dostał dziś specjalną nagrodę. Mimo to nie podziela entuzjazmu swoich kolegów. – Myślę, że wojsko jest taką przerwą w życiorysie, że tak powiem. Szczerze nie chciałem tutaj przyjść, no ale niestety muszę – mówi Rojek. Jednak dla Roberta lepszej drogi w życiu nie widzi za to jego mama. To nie pierwsza przysięga w której uczestniczy. W wojsku służy już jej starszy syn. Dlatego też łez przy pożegnaniu poborowych nie rozumie. – Z początku byłam trochę zdenerwowana, bo syn spróbował iść gdzieś do szkoły, ale teraz jestem zadowolona. Jestem bardzo dumna z tego, że tak mu się udało – stwierdza Bożena Rojek.

Całe swoje życie z wojskiem związał 85 letni Józef Szwaja. Walczył na frontach drugiej wojny światowej, siedział w łagrze, by w końcu zdobyć z swoją brygadą Berlin. – Przysięgałem 15 lipca 1943 roku w rocznicę bitwy pod Lenino. Do końca życia tego niezapomnę i ci żołnierze, którzy dziś składali powinni być dumni z tego, że należą do tak elitarnej jednostki – uważa płk. rezerwy Józef Szwaja.

Szósty Batalion Desantowo-Szturmowy z Gliwic jest jednym z najlepszych w Polsce. Jego żołnierze walczyli miedzy innymi w Syrii, Afganistanie i Iraku. I tak ma pozostać nadal, mimo zmian w wojsku. – Będziemy do tych żolnierzy kierowac ofertę. Po 3 miesiącach służby będzie mogł dokonać wybór – stwierdza mjr Roman Utracki, dowódca 6. Brygady Desantowo-Szturmowej. 

Dzisiejsza przysięga była jedną z ostatnich w tej formie. Od przyszłego roku Polskie Wojsko ma być w pełni zawodowe. Sytuacja w armii zmieni się diametralnie: zamiast przebierania w tych, którzy muszą przyjść trzeba będzie szukać tych, którzy będa chcieli.

Adam Sierak