Przewidywalne gwiezdne eksplozje
Jednym z ciekawych układów tego typu są systemy składające się ze zwykłej gwiazdy i gwiazdy neutronowej – bardzo gęstego obiektu będącego pozostałością po wybuchu supernowej. W układach takich gwiazda neutronowa ściąga materię ze swego towarzysza. Materia ta osiada na powierzchni gwiazdy neutronowej i formuje warstwę, która podwyższa swoją temperaturę, aż do pewnego krytycznego momentu, w którym eksploduje ona w wybuchu termojądrowym. W wybuchu tym emisja energii następuje głównie w promieniach rentgenowskich i przez czas od 10 do 100 sekund obiekt emituje tyle energii co Słońce w tydzień. Co więcej, wybuchy takie, u jednej gwiazdy, mogą pojawiać się nawet kilkukrotnie w ciągu doby. Satelita NASA o nazwie Rossi X-ray Timing Explorer (RXTE) wykonał ostatnio bardzo precyzyjne pomiary czasów pojawiania się takich wybuchów w tego typu obiektach. W jednym z nich, oznaczonym symbolem 4U 1636-53 i oddalonym od nas o 20 tysięcy lat świetlnych, odkryto bardzo ciekawe zachowanie. Częstość wybuchów maleje sukcesywnie od 12 do 8 miliherców, po czym, gdy osiągnie minimalną wartość, pojawia się bardzo silny wybuch. Dzięki temu astronomowie zyskali zegar, dzięki któremu mogą odmierzać cykle wybuchów i przewidywać w miarę dokładnie kiedy pojawi się największy z nich. Astronomowie jeszcze nie znają szczegółów obserwowanego mechanizmu lecz teoretycy już pracują nad jego wyjaśnieniem
