Święto Trzech Króli
W tym roku w Polsce jest to dzień wolny od pracy, pierwszy raz od ponad 50. lat, kiedy to w 1960 roku został zniesiony decyzją sekretarza PZPR Władysława Gomułki. Dniem wolnym od pracy jest także w kilkunastu krajach europejskich, między innymi w Austrii, Grecji, Hiszpanii, Słowacji, Włoszech i Szwecji.
6 stycznia w kościołach święci się kredę i kadzidło. Jest to nawiązanie do darów, które Trzej Królowie, noszący imiona – Kacper, Melchior i Baltazar, złożyli Dzieciątku: złoto, kadzidło i mirrę. Uroczystość Objawienia Pańskiego nosi też nazwę: Epifania, ponieważ jest obchodzona na pamiątkę hołdu złożonego Chrystusowi przez Trzech Króli. Byli oni pierwszymi poganami, którym Gwiazda wskazała drogę do Betlejem. Mędrcy przybyli z daleka przypominają, że Zbawiciel przyszedł na świat z misją pokoju do wszystkich, nie tylko do narodu wybranego. Dlatego w chrześcijańskiej tradycji, jednym z Magów oddających pokłon narodzonemu Dzieciątku, jest Murzyn, przedstawiciel Afryki.
Tradycją święta jest pisanie na drzwiach domu poświęconą kredą, trzech liter – K+M+B oraz cyfr nowego roku. Litery te oznaczają imiona Trzech Króli lub też mogą być pierwszymi literami łacińskiego zdania: “Christus mansionem benedicat” – “(Niech) Chrystus mieszkanie błogosławi”.
Dawniej na polskiej wsi w święto Trzech Króli dzieci chodziły po domach z gwiazdą i śpiewały kolędy. Tego dnia księża rozpoczynali obchód kolędowy. W wigilię Trzech Króli wygaszano stary ogień, by rozpalić go ponownie w dniu Objawienia Pańskiego, od świec palących się w czasie mszy świętej. W niektórych regionach kraju przetrwał zwyczaj wybierania migdałowego króla. Zostaje nim ten, kto znajdzie migdał w kawałku świątecznego ciasta. Opis hołdu złożonego przez trzech Magów znajduje się w Ewangelii Świętego Mateusza.
Przybyli oni ze Wschodu, który oznaczał obszar na wschód od rzeki Jordan, czyli Arabię, Babilonię i Persję. Ewangelista Mateusz nie podaje liczby ani imion Magów. Imiona – Kacper, Melchior i Baltazar pojawiły się w 8. wieku. Jeśli chodzi o liczbę mędrców, to malowidła w katakumbach rzymskich z 2. i 3. wieku przedstawiają ich dwóch, trzech, czterech i sześciu. U Syryjczyków i Ormian występuje ich nawet dwunastu. W tradycji Kościoła przeważa liczba trzech, ze względu na złożone dary – złoto, kadzidło i mirrę. O tylu mówił Orygenes, zmarły około 251 roku filozof i teolog. Śladem tej tradycji są także mozaiki w kościele San Apollinare Nuovo w Rawennie z 6. wieku.
