Ukraina/ Janukowycz zaprzysiężony na prezydenta
Na początku przewodniczący parlamentu Wołodymyr Łytwyn odczytał listę najważniejszych gości zagranicznych. Zajęło to prawie 10 minut, bowiem na uroczystość przybyło ponad sto zagranicznych delegacji. Wśród nich są prezydent Polski Lech Kaczyński, szefowa unijnej dyplomacji Cathrine Ashton i szef rosyjskiej Dumy Borys Gryzłow. Na sali nie było ani premier Julii Tymoszenko, ani ustępującego prezydenta Wiktora Juszczenki. Uroczystość zignorowała też część deputowanych ugrupowania szefowej rządu.
Następnie szef Centralnej Komisji Wyborczej przypomniał oficjalną decyzję tej instytucji, zgodnie z którą zwycięzcą wyborów prezydenckich został Wiktor Janukowycz. Później złożył on przysięgę prezydencką, wręczono mu też insygnia władzy prezydenckiej – buławę i srebrną pieczęć.
Wcześniej Wiktor Janukowycz wziął udział w uroczystej mszy świętej w Ławrze Pieczerskiej. Celebrował ją metropolita Moskwy i Wszechrusi Cyryl, który pobłogosławił nowego prezydenta. W krótkim kazaniu podkreślił, że dwa bratnie narody – ukraiński i rosyjski – są związane wspólną tradycją. “Jest bardzo ważne, aby te dwie części jedynej świętej Rusi zawsze wiązała przyjaźń, pokój i współpraca” – podkreślił metropolita Cyryl.
Obecność przedstawiciela rosyjskiej cerkwi spotkała się z oburzeniem ukraińskich środowisk narodowych oraz reprezentantów innych wyznań.
Lider Partii Regionów jest zdecydowanym przeciwnikiem członkostwa Ukrainy w NATO, nie sprzeciwia się natomiast współpracy z Unią Europejską.
Według ekspertów, Janukowycz jest reprezentantem wielkiego biznesu ze wschodu kraju. To, jaką politykę będzie prowadził, zależy w dużym stopniu od interesów tych przedsiębiorców. Mimo że surowce pozyskują z Rosji, są coraz bardziej zainteresowani wejściem na rynki zachodnie.
Wiktor Janukowycz urodził się w Jenakijewie w obwodzie donieckim, skończył miejscową politechnikę. W młodości był dwa razy karany: za rozbój i pobicie. Kary zostały oficjalnie anulowane, a akta spraw znalazły się w Moskwie. Karierę rozpoczynał jako dyrektor bazy samochodowej. Do donieckich władz trafił w 1996 roku, a już rok później został gubernatorem obwodu donieckiego. To stanowisko zajmował do 2002 roku. Legenda głosi, że w ciągu 5 lat na zarządzane terytorium nie wpuścił żadnej rosyjskiej firmy.
W 2002 roku został premierem. 2 lata później, mimo wsparcia administracji prezydenta Leonida Kuczmy i nacisków na media, nie udało mu się wygrać wyborów prezydenckich. Szefem państwa został Wiktor Juszczenko. W sierpniu 2006 roku został drugi raz premierem. To stanowisko zajmował do grudnia 2007 roku, kiedy to przeszedł do opozycji.
